Fohow Meigui 120g tubka Pasta Róża Feniks z płatków róży

Składniki: ekstrakt wodny z płatków róży (1:8) Rosa canina, prebiotyki: fruktooligosacharydy sojowe, ksylooligosacharydy sojowe, stachioza z soi.

Zalecana porcja dzienna: do 15g (do 3 łyżeczek) dziennie. Porcja 15g zawiera ok. 14,7g błonnika prebiotycznego.

Firma Fohow – Feniks na podstawie badań opracowała produkt: Fohow Meigu - Pasta owocowa róża Feniks (różane oligosacharydy). Oligosacharydy są to cukry o dobrym smaku. Mogą być zamiennikiem cukrów w diecie.

Korzystną mikroflorę charakteryzuje występowanie bifidobakterii. Są one mikroekologicznym regulatorem: podnoszą odporność, pomagają przyswajać substancje odżywcze w jelitach, hamują rozwój patogennej flory jelit i bakterii glinnych.

Według badań, mikroflora spożyta bezpośrednio egzystuje w jelitach krótkotrwale, ponieważ nie tworzy kolonii na ścianach jelit człowieka.
Jednak został stworzony czynnik prebiotyczny - Pasta Róża Feniks z płatków róży - Fohow Meigui, który stanowi specjalne pożywienie dla bifidobakterii. Organizm ludzki nie przetrawi i nie przyswoi takiego pożywienia, dzięki czemu trafia ono bezpośrednio do przewodu pokarmowego. Za sprawą tego patogenna flora w jelitach ulega zmniejszeniu, a bifidobakkterie ulegają wybiórczej stymulacji i zwiększają swoją aktywność.

Podstawowe składniki Pasty owocowej "Róża Feniks":

Stachioza – chodzi o trudno przyswajalne cukry. Przyjmowanie jej z pożywieniem sprawia, że dostaje się ona wprost do przewodu pokarmowego i tam jest spożytkowana przez bifidobakterie i inną pożyteczną mikroflorę.

Oligoksyloza
Oligosacharydy

Sposób stosowania: Pasta owocowa "Róża Feniks" jest właściwa dla wszystkich osób, bez ograniczeń. Przyjmować pół godziny przed jedzeniem rano, i wieczorem, od jednej łyżeczki do herbaty do jednej łyżki stołowej.
Można również przyjmować tylko wieczorem, przed snem.
Można stosować bezpośrednio jedząc ją, lub smarować nią chleb, dodawać do herbaty.
 
Kuracja pastą z płatków róży: minimum 7 - 14 dni. Można stosować przez dłuższy czas.
Zawartość netto: 120g , tubka
Najlepsze wykorzystanie w ciągu 18 miesięcy od daty produkcji.
Sposób zachowania: Przechowywać w chłodnym i suchym miejscu.
 

Przeczytaj na Blogu o oligosacharydach: https://e-fohow.pl/pl/n/Oligosacharydy-i-ich-pozytywne-skutki-dla-zdrowia./58

Zobacz Blog Fohow: Jakie działanie na układ pokarmowy i odpornościowy wykazuje pasta z płatków róży?

Oryginalne preparaty Fohow Feniks - Tradycyjna Medycyna Chińska.

Producent:
FOHOW Health Products Co., Ltd., Chiny
245 Long xia road, Dou men district, Zhuhai, Guangdong province

Importer:
Fohow Polska Sp. z.oo.,
ul. Kordiana 20,
04-451 Warszawa

Właściwości Rosa Canina:

Zdrowie układu pokarmowego.- Przyczynia się do prawidłowego funkcjonowania przewodu pokarmowego.
Zdrowie układu odpornościowego.
Aktywność antyoksydacyjna, zawartość antyoksydantów, właściwości antyoksydacyjne.
Ochrona DNA, białek i lipidów przed uszkodzeniem oksydacyjnym.
Dobre źródło przeciwutleniaczy: zawiera naturalnie występujące przeciwutleniacze.
Rose Canina jest bogata w przeciwutleniacze witaminy C i polifenole.
Zdrowie układu oddechowego - Pomaga łagodzić przeziębienie / przyczynia się do dobrego samopoczucia.
Zdrowie układu odpornościowego.
Zdrowie nerek, zdrowie układu moczowego, zdrowie pęcherza moczowego, zdrowie dolnych dróg moczowych, zdrowie krwi, wydalanie, eliminacja, korzystny dla układu moczowego, wspomaga wydalniczą funkcję nerek.
Przyczynia się do czynności nerek i pęcherza moczowego.
Aktywność antyoksydacyjna, zawartość antyoksydantów, właściwości antyoksydacyjne.
Zwiększenie ruchomości stawów.
Rose canina pomaga utrzymać zdrowe i elastyczne stawy. Rose canina pomaga utrzymać wspólną mobilność. Rose Hip przyczynia się do wytrzymałości stawów.
Gojenie ran (skaleczeń) skóry i błon śluzowych dzięki zawartości egzogennych kwasów tłuszczonych (NNKT) i kwasu retinowego. (Za: EFSA)

Rosa canina – opis i występowanie
Róża dzika (Rosa canina L.) – gatunek krzewu z rodziny różowatych, z rodzaju róża. Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się także w Australii i Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem pospolitym.

Porasta zarośla, skraje lasów, miedze, przydroża. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Rhamno-Prunetea. Kwitnie od maja do lipca, jej kwiaty wydzielają przyjemny zapach. Owoce są rozsiewane przez zwierzęta (endochoria).

W obrębie rodzaju Rosa można spotkać ponad 150 gatunków krzewów i pnączy. Spotkać ją można niemal w całej Europie. W Polsce w stanie naturalnym rośnie na obrzeżach lasów, leśnych przydrożach oraz słonecznych polanach.

Kwiaty róż, w kolorach od czerwieni, poprzez odcienie różu, pomarańczu, żółci aż do bieli, osadzone są pojedynczo lub zebrane w kwiatostany. Korona jest 5-dzielna, przy czym może występować nawet do 15 okółków płatkowych. Pierwsze skamieniałości róż datuje się na 30 milionów lat. W środowisku naturalnym krzewy różane występowały wyłącznie na półkuli północnej. Karol Linneusz w XVIII wieku wymienił 12 gatunków róż, natomiast obecnie znanych jest około 200. Hodowla róż ma około 5000 lat tradycji, rozpoczęli ją Sumerowie i Chińczycy. W Europie róże rozpowszechniły się dopiero po XIII wieku za przyczyną wracających z krucjat krzyżowców. W kosmetyce i medycynie najczęściej wykorzystywanymi odmianami róż są: róża damasceńska (Rosa damascena) oraz róża karbowana (Rosa rugosa). Wykorzystuje się również różę stulistną (Rosa centifolia) oraz owoce dzikiej róży (Rosa canina).

Róża dzika ( Rosa canina L.) jest krzewem ciernistym o wysokości do 3 m. Pędy główne są łukowato wygięte, a na nich umieszczone grube kolce i liście . Pojedyncze listki mają kształt jajowatoeliptyczny o długość od 2 do 4 cm, są nagie lub lekko owłosione pod spodem. Obrzeża zaś są pojedynczo lub podwójnie ząbkowane. Kwiaty dzikiej róży rosną pojedynczo lub zebrane są po kilka. Gdy kwiaty przekwitają odginają się w dół i odpadają przed przebarwieniem owoców. Roślina kwitnie w czerwcu. Owoce mają kształt wrzecionowaty lub kulistojajowaty i osiągają około 3 cm długości i 1,5 cm średnicy. Są barwy pomarańczowej lub pomarańczowoczerwonej z resztkami kielicha na szczycie. Owocostany są twarde, błyszczące i przeważnie pomarszczone.

Surowcem farmakopealnym mogą być owocostany ( Fructus Cynosbati) różnych gatunków róży. Poza Rosa canina L. surowca mogą dostarczać także inne gatunki róż, np. Rosa cinnamomea L., Rosa gallica L., Rosa centifolia L. oraz ich mieszańce. Dojrzałe owoce zbierane są późną jesienią – od września do zimy – ze stanu naturalnego i suszone w temp. 50-60°C, a następnie 40-50°C. Niekiedy owoce poddaje się tak zwanemu drążeniu. W tym celu świeże szupinki róży przepoławia się podłużnie i usuwa znajdujące się wewnątrz drobne owoce (orzeszki) i włoski, otrzymując surowiec zwany Fructus Rosae sine semine.

Dzika róża uprawiana była już w Starożytnym Rzymie. Rzymianie wykonywali z niej wieńce, które nakładali na głowę podczas uczt. Wypełniali jej płatkami także poduszki, co miało ich usypiać i uspokajać.  Ludowe nazwy: psia róża, która jest tłumaczeniem nazwy łacińskiej, oraz szypszyna (stąd szypszyniec różany), nazwa o pochodzeniu słowiańskim. Występuje na obszarach umiarkowanych i ciepłych półkuli północnej. Można ją spotkać prawie w całej Europie, na terenach do 1500 m n.p.m., w Afryce Północnej, na Wyspach Kanaryjskich, na Maderze, w Azji, rozprzestrzeniła się także w Australii i Nowej Zelandii.

Rosa canina – składniki i zastosowanie

Spośród wszystkich surowców roślinnych naszej strefy klimatycznej owoce dzikiej róży zawierają najwięcej witaminy C, związku znanego z właściwości przeciwutleniających. Skład witaminowy dopełniają także tokoferole i karotenoidy. Owoce tych gatunków stanowią również znaczne źródło takich makroelementów, jak: P, K, Ca, Mg. Owoce Rosa canina stanowią też cenne źródło cukrów prostych (fruktozy, glukozy, trehalozy) oraz wielocukrów – pektyn (tj. oligosacharydów i polisacharydów).  Inne związki polarne występujące w owocach gatunku Rosa rugosa to m.in. kwasy fenolowe (galusowy i genistynowy) wykazujące właściwości przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe.

Owoc róży jest surowcem witaminowym. Zawiera głównie witaminę C, czyli kwas L-askorbowy. Zawartość tego kwasu zależy od zbioru, sposobu suszenia, a także czasu przechowywania. Długotrwałe suszenie powoduje straty kwasu L-askorbowego. Ogólna zawartość witaminy C wynosi 0,3-1,7%, czasem dochodzi do 6%, a nawet 12%. Kwas L-askorbowy znajduje się głównie w miękiszu szupinki. Oprócz niego w owocach znajduje się kwas dehydroksyaskorbowy, który jest produktem utleniania kwasu L-askorbowego. W miarę przechowywania zawartość witaminy C szybko się zmniejsza, a zawartość kwasu dehydroksyaskorbowego ulega zwiększeniu.

Dojrzałe owoce róży to najbogatsze źródło witaminy C w naszej strefie klimatycznej, warto też dodać, że witaminy łatwo przyswajalnej i odpornej na przetwarzanie! Rola witaminy C w procesie zdrowienia jest ogromna, a niezbędna jej ilość w trakcie choroby liczona jest w setkach i tysiącach miligramów. Ten poziom witaminy C w warunkach domowych może być utrzymany tylko przy pomocy niesłodzonego soku z owoców róży lub odpowiedniego preparatu zawierającego witaminę C (kwas l-askorbinowy) z dodatkiem owoców dzikiej róży. Głównym zadaniem witaminy C jest likwidacja tzw. wolnych rodników. Szczególnie duże zapotrzebowanie na witaminę C ma nasz mózg. Gdy jej poziom w plazmie krwi spada poniżej 20 µM, pojawiają się objawy letargu, co wskazuje na zakłócenia w syntezie neuroprzekaźników i neuropeptydów! Ponadto niedobór witaminy C powoduje spadek liczby limfocytów T, na których opiera się działanie układu immunologicznego. Limfocyty T tworzą pierwszą linię obrony w walce z wirusami i bakteriami atakującymi nasz organizm. Witamina C Jest aktywatorem wielu enzymów i odgrywa ważną rolę w oddychaniu komórkowym. Jej różnokierunkowe działanie sprawia, że jest nieodzowna w przebiegu wielu procesów metabolicznych.

Zawierają oprócz ogromnej ilości witaminy C garbniki, karotenoidy, kwasy organiczne, olejki eteryczne, cukry, pektyny. Owoce są niezwykle bogatym źródłem witaminy C – zawierają jej dziesięciokrotnie więcej niż porzeczka czarna. Już 1-3 jej owoce w zupełności wystarczą do pokrycia dziennego zapotrzebowania człowieka na tę witaminę. Naturalna witamina zawarta w owocach jest przy tym trzykrotnie bardziej skuteczna od witaminy syntetycznej w tabletkach.
W surowcu występują także inne witaminy, takie jak B1, B2, B3 (PP), A, E i K. Ze względu na obecność witaminy C oraz pozostałych witamin, działanie farmakologiczne polega głównie na ogólnym charakterze wzmacniającym. Witamina C odgrywa ważną rolę w procesie tworzenia kolagenu, wzmacnia system odpornościowy, chroniąc przed grypą i przeziębieniem.

Odkryciem ostatnich lat jest występujący w owocach dzikiej róży specyficzny galaktolipid (nazywany GOPO) wykazujący silne działanie przeciwzapalne i będący niezwykle skutecznym w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów.  Obecność witamin i flawonoidów wspomaga działanie galaktolipidu. Od kilku lat prowadzi się badania kliniczne dotyczące przeciwzapalnych właściwości surowców otrzymanych z owoców Rosa canina. Działanie to wynika z tego, że następuje hamowanie chemotaksji leukocytów, obniżenie stężenia białek ostrej fazy (CRP) oraz obniżenie stężenia kreatyniny w osoczu. Przeprowadzone badania dowodzą, że u pacjentów cierpiących na przewlekłe stany zapalne kości i stawów, po przyjęciu sproszkowanych owoców róży nastąpiło polepszenie ruchowości stawów, a także złagodzenie bólu. Symptomy ostrego zwyrodnienia stawów ustąpiły u około 65% badanej populacji. Doświadczenie i obserwacje prowadzono, podając pacjentom 0,5 g/dzień sproszkowanych owoców róży przez okres 4 miesięcy. Nie stwierdzono przy tym żadnych efektów niepożądanych, takich jakie można zaobserwować w przypadku leków syntetycznych.

Owoce dzikiej róży i przetwory z nich otrzymywane stosuje się w celu uzupełnienia niedoborów witamin i zwiększenia odporności organizmu. Wskazaniem są: rekonwalescencja, stany ogólnego osłabienia, zmęczenie oraz stres, nadmierna kruchość i przepuszczalność naczyń włosowatych, a także choroba przeziębieniowa. Preparaty zawierające owoce róży zalecane są także kobietom w ciąży i w okresie karmienia piersią,  jak również osobom cierpiącym na różnorodne schorzenia reumatoidalne. Dotychczas nie stwierdzono w badaniach klinicznych niepożądanych działań toksycznych, które mogłyby być spowodowane spożyciem owoców róży.

Ze względu na bardzo wysoką zawartość witaminy C, kilkukrotnie przewyższającą owoce jagodowe czy cytrusowe, szupinki róży mają doskonałe działanie wspomagające przy przeziębieniach, poważniejszych infekcjach układu oddechowego, chorobach przyzębia i krwawieniu z układu pokarmowego.

Badania nad dziką różą wykazały obecność wielu składników mineralnych, zarówno makroelementów (Na, K, Ca, P, Mg, S), jak i mikroelementów (Fe, Cu, Zn, Mn, Al). Zawartość powyższych pierwiastków w olejku uwarunkowana jest sposobem jego ekstrakcji. Z obecności makroelementów i mikroelementów w Rosa canina wynikają właściwości wpływające na prawidłowy wzrost i rozwój organizmu. Obecność tych pierwiastków ma znaczenie dla gospodarki wodnej, regulacji równowagi osmotycznej i jonowej organizmu (Na), prawidłowych skurczy mięśni (K), przepuszczalności błon komórkowych, wytrzymałości kości i zębów (Ca), prawidłowego funkcjonowania układu mięśniowego i nerwowego (Mg), magazynowania insuliny w trzustce, syntezy białek (Zn), transportu tlenu i magazynowania tlenu w mięśniach (Fe), biosyntezy hemoglobiny (Cu), prawidłowego rozwoju tkanki kostnej (Mn). Zawartość poszczególnych pierwiastków jest różnorodna i nie zapewnia dziennego zapotrzebowania na te składniki, ale może stanowić uzupełnienie codziennej diety.

Owoce oraz płatki róż działają przeciwutleniająco, wzmacniająco, witaminizująco. Dzięki polifenolom R. fructus działa rozkurczowo, moczopędnie i napotnie. Zawiera też flawonoidy, antocyjany, pektyny i kwasy organiczne. Jest źródłem garbników oraz elagotanin (m.in. eugenina).

Warto podkreślić, że naturalna witamina C (najbogatszym źródłem w europejskiej florze jest dzika róża), jest 3-5 razy skuteczniejsza w porównaniu z syntetyczną. Naturalne witaminy są również łatwiej przyswajalne przez organizm człowieka. Dziś praktycznie nie izoluje się witaminy C z roślin, powszechnie stosuje się jej syntetyczny odpowiednik. Dla zdrowia jest jednak lepiej uzupełniać niedobór witaminy C w sposób naturalny.

Owoce dzikiej róży są źródłem antyoksydantów nie tylko ze względu na obecność witaminy C, ale także ze względu na zawartość polifenoli (flawonoidów, proantocyjanidyn). Polifenole jako antyoksydanty mogą działać na różne sposoby: poprzez wymiatanie wolnych rodników, bezpośrednio reagując z wolnymi rodnikami i poprzez hamowanie lub wzmacnianie działania enzymów.

Róże od starożytności były uznawane za „lekarstwo na wszystko”. Preparaty różane stosowano w medycynie greckiej, chińskiej, sumeryjskiej, egipskiej i indyjskiej. W starożytnym Rzymie uważano, że róże mają działanie wzmacniające i uspokajające oraz łagodzące skutki nadmiernego spożycia alkoholu. Współcześnie w ziołolecznictwie, medycynie i kosmetyce stosuje się różne formy różanych ekstraktów: olejek, absolut, hydrolat, olej z nasion oraz wyciąg z owoców. Róże mają również szerokie zastosowanie kulinarne, gdzie wykorzystuje się płatki, owoce oraz całą gamę wyciągów i przetworów różanych. Płatki róży zawierają związki fenolowe, szczególnie alkohol fenyloetylowy i antocyjany. Napar lub odwar z kwiatów róży jako dodatek do kąpieli i przemywań działa kojąco i stymuluje gojenie drobnych ran. Wyciąg z płatków róży działa przeciwbakteryjnie, przy czym nie niszczy naturalnej symbiotycznej flory, a jedynie bakterie chorobotwórcze. Glikozydy różane działają uspokajająco. Róże mają działanie rozkurczowe, łagodnie moczopędne i żółciopędne, mogą wspomagać leczenie zaburzeń trawienia i chorób wątroby. Chronią przed zatruciami i wspomagają detoksykację organizmu. Wszystkie formy ekstraktów różanych charakteryzują silne właściwości antyoksydacyjne. Róża zwiększa także aktywność enzymów przeciwutleniających.

Ze względu na niezwykle bogaty skład, owoce dzikiej róży wykorzystywane są w przemyśle spożywczym, farmaceutycznym, kosmetycznym, w ziołolecznictwie oraz aromaterapii. W ziołolecznictwie stosowane są w schorzeniach wątroby i pęcherzyka żółciowego, chorobach nerek, przeziębieniach, nadkwasocie i chorobie wrzodowej.

Preparaty z różą są na ogół bezpieczne i nie wywołujące działań ubocznych. Jedyne środki ostrożności muszą stosować osoby przyjmujące koagulanty ponieważ może dojść do niekontrolowanego krwawienia, jednak ze względu na przyjmowanie stosunkowo niewielkich dawek „naturalnej witaminy C” w preparatach roślinnych możliwość interakcji jest bardzo rzadka.

Róże wykorzystywane są w różnego rodzaju postaciach. W zależności od sposobu przygotowania wyciągu, różnią się składem i zawartością związków aktywnych, a także właściwościami farmakologicznymi. Płatki róży Róże suszy się w formie płatków lub pąków. Płatki róż zawierają terpeny, glikozydy, flawonoidy m.in. kwercetynę i antocyjaniny, witaminę C, taniny, wielonienasycone kwasy tłuszczowe. W ziołolecznictwie i gastronomii wykorzystuje się również owoce róż z gatunków Rosa rugosa, Rosa canina, Rosa centifolia, rzadziej z Rosa damascena.

Róże są jednym z najważniejszych krzewów uprawianych w florystyce przemysłowej. Są one hodowane na kwiaty cięte na plantacjach, można je także sadzić w przydomowych ogrodach i parkanach.

Róża dzika ( Rosa canina L.) to roślina znana od starożytności. Od wielu tysiącleci wykorzystywana do celów leczniczych i kosmetycznych. Współczesna wiedza na temat tej rośliny pogłębia się każdego dnia, dając coraz to nowe doniesienia na temat potencjalnych możliwości leczniczych i pielęgnacyjnych. Popularność jej wynika zaś z możliwości stosunkowo łatwej hodowli oraz szerokiego znaczenia farmakologicznego. Róża może mieć duże znaczenie w profilaktyce chorób. Liczne badania prowadzone nad tą rośliną wykazały jak duży ma ona potencjał leczniczy, głównie ze względu na występowanie galaktolipidu, a także ze względu na obecność związków fenolowych, witamin i składników mineralnych.


Źródła:
1. ŻYWNOŚĆ. Nauka. Technologia. Jakość, 2012, 4 (83), 32 – 43
JAROSŁAWA RUTKOWSKA, AGATA ADAMSKA, MAGDALENA PIELAT,
MAŁGORZATA BIAŁEK
PORÓWNANIE SKŁADU I WŁAŚCIWOŚCI OWOCÓW DZIKIEJ
RÓŻY (ROSA RUGOSA) UTRWALANYCH METODAMI
LIOFILIZACJI I SUSZENIA KONWENCJONALNEGO
2. Małgorzata Kalemba-Drożdż1, Agnieszka Cierniak2
1Wydział Zdrowia i Nauk Medycznych, Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
2Wydział Biochemii, Biofi zyki i Biotechnologii, Uniwersytet Jagielloński
Wpływ róż na zdrowie – farmakologiczne
i biochemiczne działanie ekstraktów z płatków
Rosa rugosa i Rosa damascena1
3. HERBARIUM – „Dzika róża i jej znaczenie prozdrowotne.” lipiec 2009, nr 35/13 online
4. Borgis - Postępy Fitoterapii 4/2009, s. 245-247
Anna Grys
Dzika Róża ( Rosa canina L.) – chemizm i zastosowanie w lecznictwie
DOG ROSE (ROSA CANINA) – CHEMICAL CONTENT AND MEDICAL APPLICATION
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich w Poznaniu
Dyrektor Instytutu: prof. dr hab. Grzegorz Spychalski
5. http://herbarium.republika.pl/ziola/roza-dzika.html
6. http://www.wikirose.pl/2015/09/dzika-roza-to-prawdziwa-bomba-witaminowa.html