Tradycyjna Medycyna Chińska jest to system medyczny z zachowaną ciągłością przekazu wiedzy od III wieku p.n.e. Z tego okresu pochodzi wielotomowe dzieło NEI JING SO WEN – Księga Medycyny Wewnętrznej. To tutaj właśnie sformułowano między innymi filozofię medycyny i jej etykę, która za zasadnicze zadanie przyjmuje profilaktykę na równi z leczeniem chorych. Księga Medycyny Wewnętrznej przedstawia anatomię, fizjologię, patologię, diagnostykę, strategię i taktykę leczenia oraz drogi polepszania stanu zdrowia społeczeństwa. Ten właśnie rozdział mówi o zagadnieniach higieny osobistej, metody odżywiania, prawidłowego rozkładu dnia oraz zaleceń dotyczących pracy.

W ogólnym ujęciu filozoficznym medycyny chińskiej człowiek jako jedność ciała, umysłu i duszy jest łącznikiem między światem Ziemi, materii (biegun yin) a światem niebios, ducha (biegun yang). Organizm człowieka to mikrokosmos, który jest odbiciem wszechświata. W mikrokosmosie i makrokosmosie wszystkie elementy pozostają w dynamicznej równowadze pomiędzy biegunami yin i yang.Najistotniejszym elementem w układzie świata jest przemiana, ruch, dlatego fizjologia chińska koncentruje się głównie na stanach czynnościowych narządów i związkach między narządami niż na ich anatomii.

Mechanika wszechświata i jego mikrokosmosu czyli organizmu ludzkiego polega na nieustającym przepływie Qi – czynnika quasi energetycznego. Pojęciem filozoficznym najbliższym Qi jest greckie pneuma lub energia witalna, a najbliższym pojęciem praktycznym – funkcja, np. funkcja narządu. Organizm funkcjonuje dzięki krążeniu Qi w systemie kanałów energetycznych, zbliżonym do układu krwionośnego lub nerwowego. Qi odżywia narządy i wszystkie układy ciała, umożliwia też krążenie krwi.

Diagnostyka medycyny chińskiej obejmuje: wywiad ustny, w tym relacje rodzinne i społeczne; badanie tętna, języka; diagnozę wizualną; ocenia się też brzmienie głosu, sposób oddychania, zapach, sposób poruszania się.
Remedium to dieta (70% siły leczenia), korekta nawyków i stylu życia, ziołolecznictwo, akupunktura, przyżeganie, masaż, chiropraktyka, Qigong (ćwiczenia które łączą specyficzne ruchy, sposób oddychania i ukierunkowanie myśli w celach leczniczych). Podstawową odpowiedzialność za proces leczenia oraz za utrzymanie stanu zdrowia ponosi sam pacjent.
Chińczycy ciągle udoskonalali swoją medycynę od 2,5 tysiąca lat. Tradycyjna medycyna chińska asymiluje wszystkie nowo odkrywane zjawiska biologii, bierze pod uwagę skutki zmian środowiska naturalnego, oraz wszystkie osiągnięcia medycyny zachodniej. Medycyna chińska pod tym względem jest bardzo uważna.

Medycyna chińska przez około 3000 lat nagromadziła potężną wiedzę o objawach i ich interpretacji. W największym stopniu chyba fascynuje wnikliwość obserwacji powiązań między reakcjami organizmu a ich przyczynami, jak: tryb życia, wpływy klimatyczne, stany emocjonalne, sposób żywienia. Równie wnikliwe są obserwacje powiązań czynnościowych między narządami. Do tego dopasowano na przestrzeni wielu wieków rozgałęzione instrumentarium lecznicze, oparte na skonsolidowanym doświadczeniu wielu szkół medycznych. To wszystko nadaje kształt spójnemu systemowi jaki można bez wątpienia określić filozofią medycyny. Ten system, jak zresztą każda filozofia, posiada specyficzną metaforykę, która dla człowieka kultury zachodniej jest zwykle trudnym do przekroczenia progiem poznawczym. Działanie lecznicze w medycynie chińskiej sięga daleko głębiej do poziomu przyczyn niż to ma miejsce w medycynie zachodniej, w której od wieku XIX (szkoła wiedeńska) leczenie jest ukierunkowane przede wszystkim na likwidację objawów. Taką okoliczność można by nazwać brakiem filozofii medycyny.

W e-Fohow.pl prezentujemy fragment rozmowy Zofii Pierzchałowej z lekarzem medycyny chińskiej Krzysztofem Romanowskim. Krzysztof Romanowski – ur. 1953 r., absolwent AM w Warszawie, specjalista chirurgii ogólnej, lekarz Tradycyjnej Medycyny Chińskiej. Źródło: https://czarodziejska.wordpress.com/2014/05/19/nim-stracisz-zdrowie-rozmowa-z-lekarzem-tradycyjnej-medycyny-chinskiej